Alleen al de foto op een groot scherm bij Metropool in Hengelo zorgde voor een laag kippenvel toen we met Marko MatiΔ in de rouwauto aankwamen. Samen met Tjeerd Derkink was hij de drijvende kracht achter het skatepark in Hengelo. Op het skatepark stonden honderden mensen om hem een prachtig laatste eerbetoon te brengen.
Nadat zijn kist op de skatebaan was geplaatst was er een stilte waarbij je een speld kon horen vallen. Daarna klonk een minutenlang geklop van skateboards op de baan als eerbetoon aan wat hij heeft betekend. De mensen zonder board, klapten in hun handen. Dit alles was zΓ³ indrukwekkend, dit is bijna niet in woorden uit te leggen. De TC Tubantia wist dit in het filmpje van die avond in dit artikel en bijbehorende tekst bijzonder mooi weer te geven.
Vanuit het skatepark gingen we lopend naar Broedplaats Oogst, waar zijn afscheid was. Ondanks de verslagenheid om zijn overlijden wilde zijn gezin en familie hier samen met de aanwezigen vooral mooie herinneringen ophalen aan Marko, de levensgenieter pur sang die menig uurtje doorgebracht heeft op deze mooi plek die voor hem heel speciaal was. Hij zou het fantastisch hebben gevonden als hij wist dat zijn βafscheidsfeestβ uitgerekend op deze plek was.
Onder het genot van een drankje konden mensen buiten, onder een prachtige strechtent met houten palen, afscheid van hem nemen en wat op zijn kist te schrijven. Het beeld en de sfeer die er hing had iets weg van een festival waarbij zijn favoriete muziek klonk. Een veelgehoorde opmerking was βhij moest eens weten. Een groter eerbetoon hadden zijn gezin, familie, zijn (skate)vrienden, de vrienden van Oogst en iedereen die hieraan, op welke manier dan ook aan, heeft bijgedragen hem niet kunnen brengen.β En daar zijn wij het helemaal mee eens.
Alle credits hiervoor komen voor rekening van zijn familie en in het bijzonder zijn zwager Goos Bos, Tjeerd Derkink, zijn (skate)vrienden en niet te vergeten alle vrienden van Oogst. Wat zij in een paar dagen gerealiseerd hebben leek bijna onmogelijk en het zag er ook nog eens op en top uit. Een groot dankjewel daarvoor. Op de terugweg in de auto zeiden Fardau en ik al tegen elkaar; βsoms zou je willen dat mensen dit eerbetoon al bij leven krijgen. Maar vaak is het besef wat iemand heeft betekend er pas echt als diegene overleden is. Dat is nu eenmaal hoe het werkt.β En tegelijkertijd denken we dat hij er ergens onzichtbaar toch bij was en met een grote glimlach en vol trots heeft meegekeken.
No responses yet