Het is vrijdagochtend. We gaan samen op pad naar een jonge vrouw die te horen heeft
gekregen dat de behandelingen niet het gehoopte resultaat hebben gegeven en dat
ze ongeneeslijk ziek is. Ze wil in gesprek om haar wensen te bespreken omdat dit haar
rust geeft. We krijgen vaak de vraag ‘hoe bereiden jullie je voor op zo’n gesprek?’ of ‘vinden jullie dat
niet moeilijk?’ Heel eerlijk, eigenlijk weten we dat zelf ook niet precies. Wij volgen vooral
ons gevoel, dat werkt voor ons het beste. We proberen zoveel mogelijk samen naar
families te gaan en doen de uitvaart altijd samen. Hierdoor kunnen we families alle
aandacht geven en aandacht hebben voor de kleine details. Ook kunnen we vanaf het
eerste moment dat we in contact komen een luisterend oor bieden. Niet alleen vooraf of
tot aan het afscheid maar ook daarna. En dat is wat iedere familie verdient.
En nee, je betaalt geen extra kosten omdat we met z’n tweeën komen. Voor onszelf is het
namelijk ook helpend om samen te gaan. Dit soort gesprekken laten ons ook niet koud.
Doordat we het samen beleven kunnen we elkaar nadien met weinig woorden tot steun
zijn. Bij binnenkomst zien we een zieke vrouw, maar wat ons vooral opvalt is de kracht die
ze uitstraalt. De kracht om nog alles uit haar korte leven te halen wat erin zit. Ze wil graag
thuis sterven en ook haar afscheid daar laten plaatsvinden. Vanuit haar kamer kijkt ze uit op
een weiland met paarden. Ze kan zelf niet meer paardrijden, maar wat heeft ze genoten
van de ritten in de natuur. Haar wens is dan ook dat de rit naar haar laatste rustplaats met
paard en wagen zal zijn. We benoemen hoe dapper het is dat ze deze stap heeft gezet om met ons in gesprek te gaan over haar afscheid. Want zeg nou zelf? Niemand vindt het fijn om dit gesprek te
voeren. Toch is het ook voor haar naasten helpend om te weten wat haar wensen zijn,
zodat ze zich niet meer hoeven af te vragen wat zij zou willen als het moment daar is.
Na een knuffel bij het weggaan lopen we de deur uit. Voor ons altijd een besefmoment
dat je vandaag leeft en dat het morgen zomaar anders kan zijn. Geniet daarom van
de kleine dingen. Op een dag kijk je terug en besef je je misschien dat dit de grote dingen
waren.

Categories:
Tags:
No responses yet