Onlangs mochten we het afscheid begeleiden van een hele lieve en zorgzame man. Als zijn dochter bij hem op bezoek kwam dan bracht ze met regelmaat haar hond mee. Die ging dan vaak naast de stoel van haar vader liggen. Na zijn overlijden was zijn stoel letterlijk leeg en was er verdriet. En dat voelen honden feilloos aan, zo ook deze hond. Het is dan erg belangrijk om ze ook afscheid te laten nemen. Anders blijven ze zoeken naar de persoon die er niet meer is.
En dat is wat deze familie heeft gedaan. De hond ging mee naar de aula waar haar vader was opgebaard. Nadat de hond een aantal keren tegen de kist was gesprongen om in de kist te snuffelen, werd ze op een stoel ernaast gezet. Zo kon ze hem goed zien en ruiken. Bij een volgend bezoek rende ze al vooruit en wist ze precies waar ze naar binnen moest. De behoefte om opnieuw in de kist te kijken en te snuffelen werd steeds minder. Ze wist het immers al. Op deze manier heeft ook de hond goed afscheid kunnen nemen.
De foto hieronder, die we met toestemming van deze familie mochten delen, spreekt boekdelen en is zรณ aandoenlijk. Dit gun je toch ieder dier?
No responses yet