Deze vraag werd ons gesteld door Marieke naar aanleiding van onze oproep.
Marieke geeft aan dat zij maar ook in haar omgeving vaak hier mee te maken krijgt. Zij geeft aan dat het haar wens is om iemand te herinneren zoals hij of zij was maar dat ze ook mensen kent die door een eigen trauma dit lastig vinden.
Laten we beginnen met het antwoord, weet dat je hierin altijd een keuze hebt. Een keuze om jezelf te beschermen omdat de confrontatie met een overledene voor jou niet goed voelt. Dit kan meerdere redenen hebben zoals Marieke aangeeft in haar vraag.
Daarnaast willen we toelichten waarom deze keuze door een familie kan worden gemaakt. Tijdens de voorbereidingen worden de wensen van de overledene en de wensen van de naasten besproken. Het kan zijn dat dit de laatste wens was van de overledene. Dat er een mogelijkheid moet zijn om afscheid te nemen van deze persoon en dit kan helpend zijn voor de verwerking.
Daarom bespreken wij altijd met een familie dat de keuze welke ze maken vooral goed moet voelen. Daarbinnen is veel mogelijk waarbij de keuze van de familie maar ook de keuze van de mensen die naar het afscheid komen worden gerespecteerd. Dit kan bijvoorbeeld door het neerzetten van een scherm naast de kist. Wil je iemand nog wel zien dan kun je achter het scherm kijken, voelt het voor jou minder prettig dan doe je dit niet. Maar ook het benoemen dat de kist open is, kan als fijn worden ervaren. Op deze manier ben je voorbereid of kun je een keuze maken door te zeggen dan loop ik liever langs de familie en dan direct naar buiten. Dit heeft niets te maken met respect voor de overledene of de familie. Kies vooral voor jezelf, het is mooi als je er bent voor de familie om steun te betuigen maar het moet niet zo zijn dat het voor jou als belastend wordt gezien.
Bij een volgende bezoek aan een condoleance kun je gerust deze vraag stellen aan iemand zoals wij. Op deze manier weet je welke keuzes er zijn en kun je zelf bepalen wat voor jou goed voelt.
No responses yet