Een lieve opa is overleden. Wanneer we het gezin bezoeken zijn de jongen en het meisje nog boven aan het spelen. Ze zitten er niet op te wachten dat we komen en al helemaal niet om over opa en de dood te praten. Wat dat is stom. Opa moet er gewoon nog zijn. Van nature willen we kinderen het liefst beschermen tegen pijn en verdriet. Echter kun je kinderen niet beschermen als een dierbare gaat overlijden. In een sprookje gaat Sneeuwwitje dood en wordt weer levend. Helaas is dit in werkelijkheid niet zo. Het is daarom van belang om kinderen er zoveel mogelijk bij te betrekken. En dat is wat wij via de βmagische doosβ doen.
Schoorvoetend schuiven ze aan tafel wanneer hun ouders hen gevraagd hebben om naar beneden te komen. We vertellen wie we zijn en dat we ze komen helpen in de week naar het afscheid. En dat we er vooral ook voor hun willen zijn. Ze knikken maar hun interesse is nog niet gewekt. Tot het moment waarop Fardau de magische doos, die we ontwikkeld hebben, op tafel zet en ze vertelt over de inhoud. Dat is het moment waarop we echt in contact komen. De magie begint te werken.
Ook de klas van het meisje heeft in die week kennis gemaakt met βMagische Mickeyβ, onze troostknuffel. Magische Mickey heeft haar geholpen om in de klas te vertellen dat haar opa overleden is en dat ze best verdrietig is. Hierdoor was de drempel om naar school te gaan lager. De volgende contactmomenten met de kinderen gaan als vanzelf. Ze vertellen honderduit en ze willen ons van alles laten zien. Zo mooi!
Wij gunnen alle kinderen zoβn fijne ervaring, dit is waar wij het voor doen.
No responses yet