Wat als één van je ouders komt te overlijden en jij als kind minder hebt met het geloof en/of de kerk? Kies je dan voor jezelf omdat jij immers ‘verder moet’ en een fijn afscheid helpt bij de verwerking van het verlies? Of ga je toch voor een kerkelijk afscheid omdat je vader of moeder die is overleden dat graag zou willen? Een dilemma dat veelvuldig voorkomt. Wees gerust, weet dat het één het ander niet hoeft uit te sluiten.
Afscheid in een informele setting met een kerkelijk tintje
Bianca: “Toen mijn moeder overleed, gaf mijn vader aan dat het voor hem belangrijk was dat er een kerkelijk tintje in haar afscheid zat. Dit omdat ze jaren daarvoor samen nog wekelijks naar de kerk gingen. Mijn moeders wens was echter dat haar afscheid bij de Amanshoeve, de zorginstelling die als haar tweede huis voelde, te houden. In goed overleg met de vrijwilligers van de kerk is afgesproken dat zij de absoute, een ritueel in de kerkelijke uitvaart, zouden verzorgen aan het einde van het formele deel van het afscheid bij de Amanshoeve. Op deze manier had iedereen er een goed gevoel bij. En dat is het allerbelangrijkste.
De genodigden zaten al aan de koffie met iets lekkers, toen mijn moeder door haar kleinkinderen de zaal in werd begeleid onder het eerste muzieknummer. Er was een formeel programma met sprekers, afgewisseld met muziek en aan het einde daarvan de absoute. Na het formele deel was er een koffietafel waar mijn moeder ook nog bij aanwezig was. We zeiden al gekscherend tegen elkaar: ‘Dit had ze ook echt niet willen missen, nu kan ze nog horen hoe iedereen de plechtigheid vond.’ Aan het einde van de koffietafel is ze in de rouwauto door een haag van zorgpersoneel, bewoners en genodigden in de rouwauto naar het crematorium gebracht door haar eigen gezin. Het was prachtig!”
Afscheid met persoonlijke inbreng in de kerk
Anderzijds kun je er ook voor kiezen om het afscheid in de kerk te laten plaatsvinden en hier in overleg met de voorganger, zoveel mogelijk persoonlijke inbreng in te verwerken. Steeds meer geloofsgemeenschappen staan hiervoor open. Fardau: “Toen de oma van mijn man overleed hebben we aan de voorganger van de kerk in Oldenzaal gevraagd of het mogelijk was om het afscheid met veel persoonlijke inbreng vorm te geven. Ze stonden daar gelukkig voor open en dit heeft gezorgd voor een heel mooi persoonlijk afscheid werd met een minimaal kerkelijk tintje, op de plek waar oma zo graag kwam. Tijdens haar afscheid hebben een grote tak uit haar tuin op het altaar geplaatst. Hier heeft iedereen een versierd hart ingehangen. Deze tak is vervolgens achter haar graf geplaatst en heeft daar nog een hele tijd gestaan. De hartjes zijn in de loop van de tijd vervangen door bolletjes met voer voor de vogels. Ook in deze situatie heeft dit ervoor gezorgd dat iedereen er met een goed gevoel op terugkijkt, ongeacht of je wel of niet wat met het geloof hebt.”
Het zoeken van verbinding kan leiden tot zoveel moois
En dat is waar wij ook in geloven. Alles is goed. Zonder oordeel samenwerken zorgt voor een hele waardevolle verbinding, waar iedereen nadien met een goed gevoel op terug kan kijken. En dat is waar het om gaat.
No responses yet